تدبیر24: پیکر پورعطایی - نوازده‌ی دوتار و خواننده‌ی آوازهای عاشقانه و عارفانه‌ی خراسان - پس از تشییع در مشهد، برای خاکسپاری به شهرستان تربت‌جام انتقال یافت.
در بخشی از مراسم تشییع این نوازنده‌ی موسیقی مقامی خراسان که در مقابل تئاترشهر مشهد برگزار شد، دکتر حق‌گو - عضو هیئت مدیره‌ی انجمن موسیقی خراسان رضوی - گفت: این مصیبت را باید به جامعه‌ی هنری ایران تسلیت گفت و به این نکته توجه کرد که ما در زمان حیات ایشان، کوتاهی کرده‌ایم.
او ادامه داد: امروز پیکر پورعطایی تشیع نشد، بلکه پاره‌ای از فرهنگ ایران روی دست‌های مردم رفت، زیرا پورعطایی صدای سوخته‌ی کویر ایران بود، صدایی که با خار و گون عجین شده است.
عضو هیئت مدیره‌ی انجمن موسیقی خراسان رضوی بیان کرد: ما برای روح پورعطایی آرزوی مغفرت و برای مسوولان، آرزوی داشتن نگرش صحیح به پورعطایی‌های زنده را داریم و برای بازماندگان او که تمام مردم ایران هستند، از خداوند آرزوی صبر می‌کنیم.
در ادامه، مهندس موسوی - فرماندار تربت‌جام - نیز اظهار کرد: پورعطایی شخصیت فرهنگی بزرگی بود که نامش به‌دلیل نواختن‌های عرفانی بر سر زبان‌ها افتاد.
او ادامه داد: آنچه صدای دوتار پورعطایی را جاودانه کرد، عرفان و اخلاص او در نواختن بود که موجب می‌شد صدای ساز او رنگ و بوی دیگری داشته باشد.
فرماندار تربت جام اظهار کرد: وقتی این اتفاق افتاد، مردم تربت جام به تکاپو افتادند و تلاش کردند تا آنچه را که می‌توانند انجام دهند و پیکر این بزرگ‌مرد موسیقی خراسان در خاک تربت جام آرام گیرد.
موسوی تصریح کرد: بر تمام ما واجب است که قدر چنین اساتیدی را بدانیم، زیرا از طریق آن‌ها است که می‌توانیم فرهنگ کهن گذشته را به نسل‌های بعد انتقال دهیم.
دکتر قیامتی نیز به نمایندگی از اساتید دانشگاه در سخنانی گفت: این ضایعه‌ی اندوه‌بار برای چاوشی‌خوان قوافل حسرت در خراسان آنقدر بزرگ است که ما باید برای تمام جامعه‌ی هنری کشور، آرزوی صبر و آرامش کنیم.
وی بیان کرد: استاد پورعطایی در عرصه‌ی پژوهشگری از جمله کسانی بود که توانست تمام آواهای شفاهی جنوب خراسان را مکتوب کند و افسوس که نتوانست آن‌ها را به چاپ برساند.
این استاد دانشگاه افزود: پورعطایی نخستین کسی بود که با دوتار، شاهنامه را خواند و متون شفاهی، حماسی مانند برزونامه را نیز به‌صورت مکتوب درآورد و آن‌ها را اجرا کرد.
قیامتی ادامه داد: پورعطایی بیدل‌خوان بزرگی بود و خود او نیز شعرهای عرفانی زیادی داشت که دیوان آن به‌صورت دست‌نویس موجود است. امیدواریم فرزندان او نسبت به انتشار آن‌ها اقدام کنند.
وی مردمی بودن و افتادگی را از جمله صفات استاد پورعطایی دانست و افزود: وقتی چند روز پیش، چوپانی با طی کردن فاصله‌ی 400 کیلومتری، در بیمارستان به ملاقات استاد آمده بود، استاد نگران و پریشان بودند که چرا نمی‌توانند برای او بخوانند. مجموعه‌ی این عوامل، اندوه ما برای این استاد بزرگ، جانگداز و اسفناک می‌کند.
در پایان این مراسم، علی پورعطایی، فرزند استاد غلامعلی پورعطایی، گفت: ما از تمام مسوولانی که در این مدت ما را همراهی کردند، سپاسگزاریم و بخصوص از شهردار و فرماندار تربت جام که به‌خاطر آن‌ها، خانواده تصمیم گرفت که پیکر استاد را در این شهر به خاک بسپارد.
استاد غلامعلی پورعطایی از خوانندگان و نوازندگان برجسته‌ی موسیقی مقامی و متولد سال 1320 در محمودآباد تربت جام بود. او خواننده‌ی قطعه‌ی «نوایی‌نوایی» بود و در بسیاری از فیلم‌ها و سریال‌ها ساز زده و با بهرام بیضایی و واروژ کریم‌مسیحی - کارگردانان سینما - نیز همکاری کرده بود. او صبح روز 12 مهرماه پس از طی دوران بیماری ریوی و سنگ صفرا، درگذشت.
ارسال به دوستان 
نسخه چاپی 
