یک دندانپزشک ساختار کلی ایمپلنت را شامل یک قطعه فلزی به شکل ریشه و به اسم فیکسچر دانست و گفت: یک قطعه شبیه دندان تراش خورده به نام اباتمنت و یک قطعه پروتزی به حالت روکش نیز روی آن قرار دارد.
به گزارش تدبیر24 به نقل از فارس،
مصطفی فاطمی اظهار داشت: تا چند دهه گذشته تنها راه جایگزینی دندان‌های از دست
رفته، استفاده از پروتزهای متحرک یا تراشیدن دندان‌های مجاور ناحیه بی‌دندانی و
استفاده از بریج بود.
این دندانپزشک گفت: ایده جایگزینی یک دندان با ساختاری شبیه خود دندان - یعنی
دارای ریشه داخل استخوان و تاج شبیه دندان - سابقه‌ای چند هزار ساله دارد به گونه‌ای
که در مومیایی‌ها و اجساد کشف شده قدیمی ساختارهایی از جنس چوب، دندان حیوانات و
عاج فیل که در داخل استخوان فک فشرده شده بودند دیده شده است.
عضو هیئت علمی جهاد دانشگاهی تصریح کرد: این روش‌ها موفقیت چندانی نداشتند و حتی
پیوند دندان - دندان نهفته خارج شده - در محل دندان کشیده شده نهایتاً دو، سه سال
بیشتر دوام نداشته است.
فاطمی افزود: ایده ساخت ایمپلنت با کشف ایده اتصال بعضی مواد مانند تعدادی از
فلزات و سرامیک‌ها به استخوان به دهه 1960 باز می‌گردد.
این دندانپزشک ادامه داد: از آن زمان مواد گوناگون در طرح‌های مختلف برای جایگزینی
دندان‌های از دست رفته مورد استفاده قرار گرفت.
وی گفت: شاید تعبیر پیچ و پلاک پلاتینی در ارتوپدی را بتوان سرآغاز استفاده از این
تکنیک در ایمپلنت‌های دندانی برشمرد.
عضو هیئت علمی جهاد دانشگاهی تصریح کرد: رایج‌ترین ماده مورد استفاده در ایمپلنت‌های
دندانی آلیاژهای تیتانیوم هستند.
فاطمی، ساختار کلی ایمپلنت را شامل یک قطعه فلزی به شکل ریشه و به اسم فیکسچر
دانست و افزود: یک قطعه شبیه دندان تراش خورده به نام اباتمنت و یک قطعه پروتزی به
حالت روکش نیز روی آن قرار دارد.
این دندانپزشک گفت: این اجزا جمعاً ساختاری شبیه دندان را ایجاد می‌کنند که از آن
به ایمپلنت تعبیر می‌شود.
ارسال به دوستان 
نسخه چاپی 
