متاسفانه امروز می بینیم که سانسور نزدیک به نیمی از یک فیلم و تبدیل فیلم های سیاسی به آثار خنثی به افتخار مدیران وزارت ارشاد تبدیل گردیده است
تدبیر24:منتقدین - عصبانی
نیستم ، قصه ها ، آشغال های دوست داشتنی ، خانه پدری ، منشی مخصوص من ، مهمونی
کامی ، پاداش ، صدسال به این سال ها . این هشت فیلم تنها تعدادی از فیلم های
توقیفی وزارت ارشاد دولت تدبیر و امید! می باشد . دولتی که با شعار ایجاد نشاط و
امید در جامعه و انتقاد از برخوردهای گذشته با سینماگران و اهالی فرهنگ و هنر روی
کارآمد ، امروز رکورد دار توقیف فیلم هایی است که دارای پروانه ساخت و نمایش می
باشند . رییس فعلی سازمان سینمایی وزارت ارشاد قبلا در مصاحبه ای اعلام کرده بوده
که مدیر توقیف نیستم ولی امروز عملا به مدیر توقیف و سانسور دولت تدبیر و امید
تبدیل شده است و تاسف بیشتر آنکه وزیر ارشاد با افتخار می گوید 20 دقیقه از فیلم
عصبانی نیستم را سانسور کرده ایم و معاون سینمایی وی هم اعلام میدارد که با
سانسورهایی که انجام داده ایم این فیلم را از اثری سیاسی به اثری اجتماعی تبدیل
کرده ایم ! اما در یک لحظه همین اثر سانسور شده نیز با اعلام وزیر ارشاد عملا جلوی
اکران آن گرفته شده و به محاق توقیف می رود . اقدامی که دقیقا یادآور روزی است که
صفار هرندی در کسوت وزیر ارشاد دولت اول محمود احمدی نژاد و در حالیکه اکثر اصحاب
فرهنگ و رسانه و برخی مدیران وزارت ارشاد به دنبال نمایش فیلم سنتوری بودند با
سخنانی مانع اکران آن شد و آن فیلم نیز به مانند عصبانی نیستم با دستور مستقیم
وزیر ارشاد به محاق توقیف رفت . بله ، متاسفانه همچنان برای اصحاب فرهنگ و هنر در
روی همان پاشنه سابق می چرخد و میان حرف و عمل مسئولین فرهنگی کشور فاصله ای است
از زمین تا عرش . هنوز به یاد داریم که تا چند روز پیش وزیر ارشاد در مصاحبه های
خود می گفت که فیلم عصبانی نیستم مشکلی برای اکران ندارد و در زمان خود اکران می
شود اما تا خطر استیضاح و از دست دادن صندلی وزارت را جدی دید ، خود نیز به مانند برخی
از نمایندگان مجلس به مقابله با سینماگران و توقیف فیلم ها پرداخت که این اقدام وی
با تمجید نمایندگان اصولگرای مجلس نیز مورد تشویق قرار گرفت . این در حالی است که
در زمان وزارت دکتر حسینی بر وزارت ارشاد و ریاست جواد شمقدری بر سازمان سینمایی
وزارت ارشاد با وجود تجمع و حملات نیروهای لباس شخصی و خودسر به وزرات ارشاد ،
شاهد ایستادگی
جواد شمقدری بر پروانه های صادر شده و ادامه اکران فیلم ها بودیم ، فشارهایی که
منجر به تحریم فیلم ها از سوی حوزه هنری و شهرداری و حتی دادگاهی شدن جواد شمقدری
هم گردید اما با این وجود ، مدیران سینمایی دولت گذشته پای پروانه های صادر شده
ایستادگی کردند و باعث بی اعتباری پروانه ساخت و نمایش نگردیدند اما متاسفانه
امروز می بینیم که تعامل مورد نظر مدیران وزارت ارشاد با سینماگران به تعامل یک
طرفه ای تبدیل شده است که تنها فیلمسازان در حال تعامل و کوتاه آمدن می باشند و
مدیران سینمایی بیشتر به تعامل با مجلس و دلواپسان و تقابل با فیلمسازان می
پردازند. فیلم هایی هم که در سال جاری باعث رونق سینما و جشنواره سال گذشته فیلم
فجر گردیدند، تمامی فیلم هایی بودند که در دوره مدیریتی جواد شمقدری بر سینمای
کشور ساخته شده بودند و اکنون که به قول معروف کفگیر به ته دیگ رسیده است و نوبت
نمایش فیلم های تولید شده در دولت تدبیر و امید به خصوص در اکران سال آینده می
باشد باید دید که نتیجه ممیزی های سلیقه ای و سانسور و محافظه کاری و سخت گیری های
انجام شده در صدور پروانه ساخت و نمایش (چه در حوزه سینمایی و چه در حوزه ویدئویی)
چه نتیجه ای به دنبال خواهد داشت ؟
در دوره گذشته شاهد ساخت فیلم های سیاسی و اجتماعی پر مخاطبی چون گشت ارشاد ،
زندگی خصوصی ، قلاده های طلا ، من مادر هستم و ... بودیم که این موضوع نتیجه جسارت
و ایستادگی مدیران قبلی سینمای کشور بر مدار پروانه های قانونی وزارت ارشاد بوده
است اما متاسفانه امروز می بینیم که سانسور نزدیک به نیمی از یک فیلم و تبدیل فیلم
های سیاسی به آثار خنثی به افتخار مدیران وزارت ارشاد تبدیل گردیده است . جواد
شمقدری در ابتدای مدیریت خود در سینما به رفع توقیف آثاری همچون کتاب قانون ،
سنتوری ، به رنگ ارغوان ، دختر میلیونر و ... پرداخت که اکثر این آثار به فروش
بالایی هم دست یافتند اما امروز شاهد هستیم وزارت ارشادی که وزیر و معاون سینمایی
آن از عملکرد مدیران و وزیر قبلی انتقاد
می کردند و مدعی آشتی با هنرمندان و ایجاد فضای باز اجتماعی و سیاسی بودند ، به
توقیف فیلم هایی می پردازند که یا در دوره گذشته پروانه ساخت و نمایش گرفته بودند
و یا در همین دوره خود به آنها پروانه نمایش داده بودند و متاسفانه انتقادات معدود
نمایندگان دلواپس مجلس اصولگرا هم دلیلی شده است برای سرپوش گذاشتن بر اقدامات خود
و انداختن توپ به زمین مجلس . وزیر ارشاد و معاون سینمایی وی باید بدانند که با
شعار دادن و گرفتن
ژست های روشنفکری و صحبت کردن در رابطه با ضرورت رفع فیلتر فیسبوک و یا حضور فعال
در شبکه های اجتماعی از یک طرف و بستن در اتاق خود بر روی هنرمندان از طرف دیگر
نمی توان خود را مدیر فرهنگی موفق و طرفدار آزادی بیان معرفی نمود . سوال اینجاست
که چه کسی پاسخگوی خسارت های مادی و معنوی وارد شده بر فیلمسازان به واسطه توقیف
آثارشان به خاطر عافیت طلبی مدیران فعلی وزارت ارشاد و سازمان سینمایی می باشد ؟
چه فرقی میان آقایان جنتی و ایوبی با فلان وزیر و مدیر سینمایی اسبق برای من فیلمساز
می باشد وقتی هر دو اقدام به توقیف و سانسور می کنند ؟ اگر هم قرار است استیضاحی
صورت گیرد می بایست از زوایه نگاه دیگری این اتفاق صورت پذیرد ؛ وزیری که بر وعده ها
و شعارهای خود و همچنین بر مجوزهای صادر شده از سوی وزارتخانه خود ایستادگی نمی
کند و با سرمایه و وقت و انرژی و هنر اصحاب فرهنگ بازی می کند، بهتر است که
استیضاح شود و وزیر و مدیرانی سکان فرهنگ و هنر کشور را بر عهده بگیرند که به وعده
ها و شعارهای خود پایبند باشند ، مومن کسی است که حرف و عملش یکی است.