فرصت‌های روحانی در نیویورک

تدبیر24 : دولت تدبیر و امید دولتی است که اصول حرکت و کارش در مسائل سیاسی مبتنی برخردورزی و حفظ منافع ملی و به دور از حاشیه‌سازی و جنجال‌آفرینی است و مسلما آقای روحانی با این پیش‌فرض‌ها و برنامه‌ها به نیویورک سفر کرده است تا برنامه دولت یازدهم و رویکردهای جدید ایران را به کشورهای عضو سازمان ملل نشان دهد. این سفر همچنین فرصت مناسبی است که آقای روحانی علاوه برتعامل دیپلماتیک با دنیای امروز با افکار عمومی جهانی هم تعاملی نزدیک داشته باشد.

 گفت‌وگوی ایشان با رسانه‌های جمعی به افکار عمومی جهانیان کمک خواهد کرد تا تصویر جدیدی از ایران را مشاهده کنند؛ تصویر جدید از کشوری که مبنای عملش براساس عقل‌گرایی و تدبیر و پرهیز از ماجراجویی در سیاست خارجی است. اما امروز به دلیل خصومتی که سال‌هاست آمریکا با ایران دارد، بحث گفت‌وگوی روسای جمهور ایران و آمریکا در مجمع عمومی سازمان ملل بحث داغ رسانه‌ها و محفل‌های خبری است. امید آن می‌رود با حماسه‌ای که مردم ایران در 24 خرداد 92 ثبت کردند و با رای بالایی که به آقای روحانی دادند دولتمردان آمریکایی این فرصت را غنیمت شمرده و با دولت روحانی همکاری کنند تا دیوار بلند بی‌اعتمادی بین ایران و آمریکا کوتاه‌تر شود و مسائل فیمابین که برای آینده منطقه آبستن حوادث و اتفاقات بسیاری است دچار تغییر شود چراکه نزدیکی دو کشور مطمئنا به حل موضوعاتی از جمله گسترش خشونت و افراط‌گرایی و کمک به بسط صلح و آرامش در منطقه و... می‌انجامد.

 آقای روحانی خواسته‌اش برای گفت‌وگوی مبتنی بر احترام یک خواسته معقول به لحاظ دیپلماتیک محسوب می‌شود. عملکردی هم که ایشان تا امروز نشان داده و در نیویورک نشان خواهد داد یک عملکرد مبتنی بر تدبیر و منافع ملی کشور است. سیاست خارجی‌ای که روحانی و تیمش در نیویورک دنبال خواهند کرد یک سیاست مبتنی بر اعتدال و تدبیرو براساس منافع و مصالح ملی کشور خواهد بود. اکنون باید کشورهای غربی و 1+5 بدانند که ایران به دنبال حفظ منافع ملی خودش بر مبنای قوانین آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و اصول ان‌پی‌تی خواهد بود. البته همه سوالات و ابهامات طرف‌های مقابل مبنی بر صلح‌آمیز بودن پرونده هسته‌ای ایران را درک می‌کنند اما آنچه رئیس‌جمهور بر آن تاکید می‌کند این است که دو طرف باید بنشینند و با رعایت احترام و براساس استراتژی برد-برد به دنبال راه‌حل مسالمت‌آمیز و قطعی برای حل این پرونده باشند. رفتار دولت یازدهم نشان داده است که این دولت می‌خواهد برای حفظ منافع ملی ایران با غرب پای میز مذاکره بنشیند، غرب هم بهتر است به جای آنکه بخواهد ایران را -به دلیل اینکه به نیتش در غنی‌سازی اورانیوم شک دارد- تحت فشار تحریم‌ها قرار دهد، بهتر است مبنای کار را براساس مسائل فنی و حقوقی آژانس و راستی‌آزمایی فعالیت‌های ایران قرار دهد.

حضور روحانی و سخنرانی او در سازمان ملل متحد می‌تواند نقطه آغاز رفع پندارهای غلط در مورد ایران از سوی کشورهای غربی باشد. تحت فشار قرار دادن و تحریم ایران نه مبنای حقوقی، نه مبنای انسانی و حتی نه مبنای دیپلماتیک دارد. قبلا هم ایران با دادن تضمین‌های عینی سعی در برطرف کردن شک غربی‌ها داشته است و تمام تاسیسات ایران اکنون زیر نظر آژانس و تحت کنترل این نهاد بین‌المللی است. همه اینها مشروط به این است که حق ایران بر مبنای ان‌پی‌تی رعایت شود. مسائلی که ذکر شد اما نشان می‌دهد که اگر رویکرد غربی‌ها نسبت به گفت‌وگو با ایران مثبت باشد حضور روحانی در نیویورک می‌تواند آغازی بر این مثبت‌اندیشی در روابط بین‌الملل باشد.