بخش خصوصی؛ پایه رشد اقتصادی خيرخواهان

بخش خصوصی؛ پایه رشد اقتصادی

اقتصاد ایران در حالی وارد سال پایانی سند چشم‌انداز ۲۰ ساله ۱۳۸۴ تا ۱۴۰۳ می‌شود که موفقیت کمی در جامه عمل پوشاندن به هدف رشد اقتصادی برای تبدیل ایران به اقتصاد اول منطقه مطابق با این سند داشته است. در واقع انتظار طبیعی این بود که دستیابی به رشد اقتصادی بالا و مداوم و به‌تبع آن ایجاد مشاغل جدید برای انبوه جوانان جویای کار، هر اولویت دیگر مدنظر حکومت را تحت‌الشعاع خود قرار دهد.
ایران قوی هاشمی‌طبا

ایران قوی

همچون سال‌های گذشته، در روز 22 بهمن مردم ایران در راهپیمایی سالروز پیروزی انقلاب اسلامی یعنی بیست‌و‌دوم بهمن حضور یافتند و خاطره پیروزی انقلاب و نیز شهدای انقلاب و دفاع مقدس را گرامی داشتند. انقلابی که با شعار استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی پیروز شد و مردم اعم از خواص یا عوام با برداشت خود -‌هر‌چند متفاوت- از آن استقبال کرده و بر آن پای فشردند
پنجشنبه ۱۳ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 2024 May 02
کد خبر: ۴۳۱
تاریخ انتشار: ۰۶ مرداد ۱۳۹۲ - ۱۲:۵۷

به گزارش تدبیر24 به نقل از مهر،چنارهای ولیعصر، آن روزها که هنوز نامش خیابان پهلوی بود و رضاشاه سرلشکر بوذرجمهری را شهردار تهران کرده بود، پا به خیابان های تهران گذاشتند. خدمتی که آن زمان بوذرجمهری به تهران کرد، حالا این روزها با اقدامات تازه شهرداری زیرپا گذاشته شده است. اما روند نابودی درختان این خیابان که در هفته اخیر حاشیه ساز شد، خیلی زودتر از این ها آغاز شده بود.
چنار درخت ماندگاری است. گیاه شناسان می گویند اگر خاک و رطوبت چنار کافی باشد، بیشتر از صد سال عمر می کند. اما حالا، چنارهای ولیعصر خیلی زودتر از آن که به اوج شان برسند پوسیده و خشک شده اند. اتفاقی که دکتر حسین آخانی، دکترای گیاه‌شناسی و عضو هیات علمی دانشگاه تهران آن را یک برنامه ریزی عمدی در شهرداری می داند برای خلاص شدن از شر درخت هایی که جلوی فعالیت عمرانی اش را گرفته بودند!
او می گوید: «الان نه تنها در خیابان ولیعصر بلکه در همه تهران، رویشگاه طبیعی برای چنار وجود ندارد و با توجه به فعالیت‌های عمرانی، ساختمان‌سازی و گسترش شهر محیطی غیرطبیعی برای آن به وجود آمده است. وقتی به تهران نگاه کنیم می‌بینیم که تمام جویبارها را بتن و آسفالت کرده‌اند و تمام چنارها حتی در خیابان شانزده آذر و خیابان قدس در لایه‌های ضخیمی از آسفالت و بتن فرو رفته‌اند در حالی که ریشه‌ها باید بتوانند تنفس کنند و در چنین شرایطی مسلم است که چنارها بیمار و پوسیده می‌شوند.»
گفتگوی دکتر آخانی را با خبرآنلاین بخوانید:
شما این دلیل شهرداری را قبول دارید که به این دلیل به قطع درختان اقدام کرده است؟
این حرف من به این معنی نیست که شهرداری تقصیری نداشته و صرفا به قطع کردن درختان پوسیده اقدام کرده است. فقط می‌توانم بگویم تاسف می‌خورم از این همه مهندس و مشاور تحصیل‌کرده که در شهرداری و سازمان پارک‌ها و فضای سبز مشغول فعالیت هستند و به این نکته مهم توجه نمی کنند که ریشه گیاه احتیاج به تنفس دارد. ما در داخل خاک، باکتری‌ها و قارچ‌هایی داریم که با درختان همزیست هستند، اگر با بتن کردن زیر درختان را بپوشانیم، هم باکتری‌ها و قارچ‌ها از بین می‌روند و هم ریشه گیاهان نمی‌تواند تنفس کنند. نتیجه آن می شود که درخت ضعیف شده و مستعد بیماری می‌شود. بارها نسبت به وضع موجود اعتراض کرده‌ایم و مطالبی را نوشته‌ایم و دیگر نمی‌دانیم به چه کسی باید بگوییم. طرف دیگر قضیه این است که به نظر می‌رسد بخشی از این مشکلات عمدی است.
منظورتان از عمدی بودن چیست؟
به هر حال این درختان مزاحم فعالیت‌های عمرانی و بلندمرتبه‌‌سازی‌ها و پارکینگ سازی هستند بنابراین بهتر است آنها را از بین برد. همین چهار سال پیش در دانشگاه تهران به بهانه بیماری و پوسیده بودن افتادند به جان درختان و 140 درخت را جلوی چشم ما دانشگاهیان سر بریدند و هیچ کاری هم از دست کسی ساخته نبود. سوالی که معمولا در محافل خصوصی می شود این است که ماموران شهرداری طبق قانون با شنیدن هر گزارشی از قطع درختان در منازل برای اخذ جریمه حاضر می شوند، ولی ما نمی‌دانیم اگر خود شهرداری اقدام به قطع کرد چه کسی باید آنها مورد مواخذه و جریمه قرار دهد. شورای شهر و سازمان محیط زیست باید تکلیف این خلا قانونی را روشن کنند.
حالا با این فرض که این چنارها پیر و بیمار شده باشند، کار دیگری به جز قطع کردن نمی‌شد برای آنها انجام داد؟
کار دیگری می‌شد انجام داد ولی مساله اینجاست که اراده‌ای برای نجات آنها وجود ندارد. وقتی هدف صرفا استفاده از بتن باشد، نگاه علمی گم خواهد شد. اگر درختی پیر و مریض است باید قطع شود اما مساله اینجاست که باید سعی کنند قبل از قطع کردن درخت‌ها، محیط درخت‌های سالم را تغییر بدهند و فضای خاکی مناسب را به وجود بیاورند تا اگر درختی پیر و بیمار شد با درخت جدید جایگزین شود. خیابان ولیعصر باید یک بلوار فضای سبز با جویبار طبیعی و بدون بتن داشته باشد به طوری که این فضای پارک‌مانند از هرگونه ماده آلاینده، سیمان و بتن عاری شود و تنه درخت با فاصله قابل توجهی بتواند با فضای بدون بتن در تماس باشد. نمونه این گونه فضای سبز را می توان در تاشکند، سمرقند و بخارا دید.

بازدید از صفحه اول
sendارسال به دوستان
printنسخه چاپی
نظر شما:
نام:
ایمیل:
* نظر:
داغ ترین ها