نگرانی‌های رئیس‌جمهور

تدبیر24: در آستانه مذاکرات هسته‌ای سال 2015 که باید ظرف 10 هفته آینده به نتایج نهایی خود برسد، دکتر حسن روحانی، رئیس‌جمهوری احساس نگرانی می‌نماید که نکند فرصت باقیمانده هم صرف چانه‌زنی‌هایی شود که پایان مذاکرات هسته‌ای را شامل نشود. برخی در ایران به این مذاکرات به گونه‌ای نگاه می‌کنند که باید بدون عجله پیش رود و اگر تمام شرایط ایران پذیرفته شد، آنگاه مطلوب ما برای توافق و امضا قرار گیرد. اما اکثریت نگران روابط خارجی و پرهیز از تنش و تشنج در سطح بین‌المللی‌اند که تضمین‌کننده امنیت ملی و رشد و توسعه ایران خواهد بود. این بدان معنا نیست که آن اکثریت از مقاومت تا جنگیدن می‌هراسند بلکه به این معناست که کشور ما پس از سه دهه و با تجارب گرانقدری که به دست آورده می‌داند چطور براساس عزت، حکمت و مصلحت به اهداف خود برسد، و لذا دنبال ایجاد فضای پر تنش نیست. با توجه به تجربه دولت قبل و نگرانی جدی که در سطح ملی به وجود آورد، اکنون دولت یازدهم بنا را بر تعامل با دنیا در چارچوب حفظ منابع ملی گذاشته است. از ابتدای پیروزی انقلاب تا سال 1384 یعنی در دوران هشت دولت وقت، جمع درآمد نفتی ایران حدود 400میلیارد دلار بوده و در دولت‌های نهم و دهم این درآمد نفتی برابر با 720میلیارد دلار شد. تاسف‌بار اینکه در همین دوره ثروتمندی ایران، بیشترین اسکناس بدون پشتوانه چاپ شده که 40درصد ارزش پول در گردش کشور را تشکیل می‌داده و رشد و توسعه ایران از 7 یا 8 درصد، در اثر تورم و سوءمدیریت به منفی 8/5درصد رسید. دولت دکتر روحانی چنین میراثی را به ارث برده که در آن اقتصاد و صنعت کشور بی‌رمق شده و بخش خصوصی ایران همان نیمه‌جانی هم که داشت از دست داده است. تحقیقات دانشگاهی نشان می‌دهد تنها
 23 درصد این وضعیت اقتصادی به خاطر تحریم‌های بین‌المللی حاصل از عملکرد دولت‌های نهم و دهم بوده و بقیه آن به جهت سوءمدیریت دولت، دامنگیر کشور شده است. در این صورت دولت دکتر روحانی که یک سال و نیم از عمر خود را سپری کرده، شدیدا نگران است در اثر به بن‌بست رسیدن احتمالی مذاکرات هسته‌ای، دو سال و نیم باقیمانده از عمر خود را به بطالت و درجازدن بگذراند و پس از چهار سال تبلیغ شود دولت دکترروحانی هیچ کاری نتوانست انجام دهد. درحالی که دولت دکتر روحانی در میان 10 دولت گذشته، قوی‌ترین و باتجربه‌ترین وزرا را دراختیار دارد و اگر میدان باز باشد، آنها قادرند کارهای شگرفی برای پیشرفت ایران انجام دهند. به‌طور مثال وزیر امورخارجه ایران یکی از مبرزترین و تواناترین دیپلمات‌های جمهوری اسلامی ایران است که می‌تواند بسیاری از اهداف ملی و اهداف منطقه‌ای و جهانی کشورمان را در همکاری و تعامل سازنده با کشورهای منطقه‌ای و جهانی به دست آورد ولی شرط آن این است که به وی اختیارات داده شود که در چارچوب منافع و امنیت ملی کشور به طراحی و اجرا بپردازد. قطعا پرونده هسته‌ای و چگونگی حل آن می‌تواند به دکتر ظریف، فضای فعالیت در سطح بین‌المللی و منطقه‌ای بدهد و از این جهت است که دکتر روحانی نگران چگونه حل شدن این پرونده است. بی‌شک یک مذاکره برد-برد شامل برآورده شدن برخی خواسته‌های این طرف و برخی خواسته‌های‌آن طرف خواهد بود. هیچ‌کدام از طرفین نمی‌توانند به همه خواسته‌های خود به‌طور کامل و یکجانبه برسند که در آن صورت، طرف دیگر به خواسته‌های خود نمی‌رسد و مذاکره به‌هم می‌خورد. دکتر روحانی تا ابد وقت ندارد تا با تأنی بنشیند و نظاره‌گر تحولات پرونده هسته‌ای به‌طور خاص و سیاست خارجی کشور به‌طور عام باشد. او تنها دو سال و نیم وقت دارد و باید او را عمیقا درک کرد. البته این موضوع فقط نگرانی شخص رئیس‌جمهور نیست، موضوع اقتصاد، صنعت و سیاست خارجی کشوری با عظمت همچون ایران است که شایسته نیست هر روز دستخوش تندروی و نوسانات احساسی شود. کشور ما باید استراتژی اقتصادی- صنعتی خود را بیابد و در یک حرکت جهشی نه‌تنها عقب‌ماندگی گذشته را جبران نماید بلکه به اهداف گفته‌شده در چشم‌انداز سال 1404 برسد. این مهم مقدور نخواهد بود مگر در سایه یک سیاست خارجی مبتنی بر تعامل سازنده، دقیقا با همان تعریف و توصیفی که در سند چشم‌انداز آمده است. اینجاست که نگرانی‌های رئیس‌جمهور درک می‌شود واینکه ایشان سخن جدیدی نگفته، بلکه نگرانی خود را از عدم اجرای سند چشم‌انداز که سند ملی رشد و توسعه کشور است، بیان داشته. شاید ایشان نگران است که عده‌ای قلیل در لباس دلسوزی و حمایت قصد دارند فرصت پرونده هسته‌ای را به بطالت گذرانده و حرکت به سوی آینده را بازستانند. از این رو ایشان با اعتقاد به اینکه اکثریت مردم و مسئولین چنین نمی‌اندیشند و خواهان دستیابی به انرژی هسته‌ای و فعالیت صلح‌آمیز هسته‌ای در پرتو رشد و توسعه کشور هستند، اقلیت را حواله به همه‌پرسی و رفراندوم می‌دهد تا در یک پروسه آزاد و شفاف نظر اکثریت روشن شده و نظام جمهوری اسلامی ایران در چارچوب مردمسالاری از آن نظر استفاده کند.