نهضت مذاکره ملی

 تدبیر24  :  شرق نوشت : چهارشنبه گذشته ضیافت افطاری رئیس جمهور با احزاب اصلاح طلب و اصولگرا برگزار شد. در این مراسم غیر از رئیس جمهور، شش نفر از فعالان سیاسی اصلاح طلب و اصولگرا به ایراد سخنرانی پرداختند. غلامحسین کرباسچی، دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی گفت: «جناب آقای رئیس‌جمهور ، تا پیش از ٢٤ خرداد ٩٢ همه دغدغه‌ ما اصلاح‌طلبان نه بر سر کارآمدن یک «دولت اصلاح‌طلب» که تشکیل یک «دولت ملی» بود. دولتی که معیارش برای اداره کشور «منافع ملی ایران» باشد.  اکثریت اصلاح‌طلبان به‌عنوان فرزندان انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی حتی در آن شرایط سخت به اصلاح امور در چارچوب قانون اساسی و نهاد انتخابات امید داشتند و حتی به دوستان جناح مقابل پیام می‌دادند که می‌توان در چارچوب منافع ملی و ارزش‌های انقلابی به یک «دولتِ وحدت ملی» رسید که با تفاهم جناح‌های اصلی، کشور را از بحران خارج کند.  خوشبختانه شما به‌عنوان شخصیتی فراجناحی در انتخابات ریاست‌جمهوری، ظرفیت‌های ملی خود را نشان دادید و در عمل، آن نظر را محقق کردید و گرچه اصلاح‌طلبان معتدل اصلی‌ترین حامیان شما در انتخابات ریاست‌جمهوری بودند؛ اما به‌درستی در تشکیل دولت به تشخیص‌های جناحی عمل نکردید و منافع ملی را تا جایی که جناح مقابل اجازه می‌داد معیار قرار دادید. اما امروز در دو سالگی دولت باید بگوییم این کافی نیست. «دولت وحدت ملی» تشکیل شده اما کار تمام نشده است. این دولت به دو رکن اساسی نیاز دارد که هنوز مفقود است:  رکن اول؛ «اقتدار ملی»، است. شما دیگر یک شخص و یک فرد نیستید. شما به‌عنوان «رئیس‌ِ جمهوری اسلامی ایران» نماد اراده ملی هستید. شما تنها کسی هستید که حضورتان در رأس دولت، محصول رأی‌گیری از همه‌ ملت است و ازاین‌رو تنها کسی هستید که می‌توانید به نمایندگی از همه ملت سخن بگویید. این موقعیت ملی، «اقتدار ملی» می‌خواهد و این ویژگی هم نباید محدود به شما شود و تمام دولت باید چنین باشد. شما البته در مقام بیان و دفاع از خواست ملت محکم و مقتدر هستید؛ اما این تا حدود زیادی محدود به شخص شماست و دولت هم‌پای شما حرکت نمی‌کند. این روزها شعار «روحانی تنها نیست» ‌را در شبکه‌های اجتماعی بسیار می‌بینید چراکه هوادارانتان در بدنه اجتماعی فکر می‌کنند شما در دولت تنها هستید و کابینه، هم‌پای شما حرکت نمی‌کند. از رأی اکثریت مهم‌تر، جلب و جذب همه‌ ملت است. اینجاست که دولت به رکن اساسی دیگری نیاز دارد، و آن وفاق ملی است. «وفاق ملی» فقط وفاق دو جناح و چندجناح نیست. تقابل و تزاحم قوا در کشور به سود هیچ‌کس نیست. شما به درستی در سیاست خارجی باب مذاکره و توافق جهانی را ایجاد کرده‌اید. چرا در سیاست داخلی باب مذاکره و توافق ملی را نمی‌گشایید؟  من امروز وقتی شنیدم که دوستان اصولگرا هم در این جلسه حضور دارند بسیار خوشحال شدم و ابتکار شما را در برگزاری جلسه مشترک را تحسین کردم. ما باید بتوانیم با هم حرف بزنیم و تفاهم کنیم هنگامی ‌که ما با اصلی‌ترین معارضان تاریخی خود در جهان گفت‌وگو می‌کنیم چرا نتوانیم با رقیبان داخلی خود حرف بزنیم؟ و البته همان‌گونه که شما در برگزاری این جلسه پیشگام شده‌اید در تداوم این فکر هم نقش مهمی خواهید داشت؛ چراکه بخش عمده‌ای از گفت‌وگوهای ما به عملکرد شما در اداره کشور و روابط میان‌ قوای اصلی کشور برمی‌گردد و از سوی دیگر هرگونه وفاق ملی به اقتدار ملی دولت کمک خواهد کرد. پیشنهاد مشخص من به شما راه‌اندازی یک «نهضت مذاکره ملی» در کشور برای دستیابی به «توافق ملی» است. اساس این توافق می‌تواند منافع، امنیت و توسعه ملی کشور باشد. ما باید سطح زندگی مردم را ارتقا دهیم، امنیت و آرامش آنها را حفظ کنیم و امکان رشد و تعالی کشور را فراهم کنیم. ما باید شاخص‌های منافع، امنیت و توسعه ملی کشور را در یک سند و «منشور ملی» تعریف کنیم. مهم نیست کدام جناح اداره کشور را برعهده می‌گیرد. مهم این است که همه جناح‌ها در اداره کشور از ظرفیت‌های یکدیگر استفاده کنند. تدوین این سند ملی به یک نهاد ملی نیاز دارد که از اجماع نخبگان پدیدار می‌شود. معیار ما باید قانون باشد؛ اما حتی اجرای قانون هم اراده ملی می‌خواهد. این سند می‌تواند مبنایی برای شکل‌گیری این اراده باشد. ما اصلاح‌طلبان به سهم خود حاضریم برای تنظیم چنین سند و تشکیل چنین توافقی حتی با رادیکال‌ترین اصولگرایان هم گفت‌وگو کنیم. «اقتدار ملی» بدون «توافق ملی» ناممکن است، اقتدار ملی و توافق ملی دو روی یک سکه‌اند و تنها راهی که این دو را به هم وصل می‌کند «مذاکره ملی» است.  

بادامچیان : مقاومت مذاکره‌کنندگان در برابر زیاده‌خواهی‌ها ارزنده است

همچنین در این مراسم اسدالله بادامچیان مقاومت تیم مذاکره کننده در برابر زیاده‌خواهی دشمنان را ارزنده توصیف کرد و گفت: خوب است دولت برای دو سال آینده خود کارگروهی متشکل از نخبگان سیاسی مختلف تشکیل دهد تا بررسی شود که در دو سال گذشته چه میزان از مشکلات مردم حل شده و از این تجربه برای دو سال آینده بهره گرفته شود.