بخش خصوصی؛ پایه رشد اقتصادی خيرخواهان

بخش خصوصی؛ پایه رشد اقتصادی

اقتصاد ایران در حالی وارد سال پایانی سند چشم‌انداز ۲۰ ساله ۱۳۸۴ تا ۱۴۰۳ می‌شود که موفقیت کمی در جامه عمل پوشاندن به هدف رشد اقتصادی برای تبدیل ایران به اقتصاد اول منطقه مطابق با این سند داشته است. در واقع انتظار طبیعی این بود که دستیابی به رشد اقتصادی بالا و مداوم و به‌تبع آن ایجاد مشاغل جدید برای انبوه جوانان جویای کار، هر اولویت دیگر مدنظر حکومت را تحت‌الشعاع خود قرار دهد.
ایران قوی هاشمی‌طبا

ایران قوی

همچون سال‌های گذشته، در روز 22 بهمن مردم ایران در راهپیمایی سالروز پیروزی انقلاب اسلامی یعنی بیست‌و‌دوم بهمن حضور یافتند و خاطره پیروزی انقلاب و نیز شهدای انقلاب و دفاع مقدس را گرامی داشتند. انقلابی که با شعار استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی پیروز شد و مردم اعم از خواص یا عوام با برداشت خود -‌هر‌چند متفاوت- از آن استقبال کرده و بر آن پای فشردند
جمعه ۱۴ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 2024 May 03
کد خبر: ۸۳۸۲۹
تاریخ انتشار: ۲۱ تير ۱۳۹۶ - ۱۳:۵۶
"متأسفانه از زمان روی کارآمدن دولت یازدهم، دولتمردان شرایط را سخت کرده و طوری کار می‌کنند که ما نفهمیم ماجرا از چه قرار است. "
تدبیر24»روزنامه ایران با نگاهی طنز به ماجرای قرارداد ایران با توتال پرداخته و در ادامه می‌نویسد: "قبلاً کی این‌طوری بود؟ ما به یک کشور تازه تأسیس می‌رفتیم که قرار بود هفته آینده با برگزاری مسابقه کشور، کدخدایش تعیین شود، بعد برای آنها ساختمان می‌ساختیم و از آنها سؤال می‌کردیم که «در ازای ساختن ساختمان مجلس‌تان به ما چه می‌دهید؟». آنها هم پاسخ می‌دادند: «روغن کرچک یا دوا گُلی، بضاعت ما همینقدره!». یا مثلاً به یک کشور دیگر می‌رفتیم و در ازای گم کردن دکل نفتی در آب‌های آن کشور، دمپایی و ریمل و دم‌کنی وارد می‌کردیم. خلاصه دوستان به روش میرزاشاپورخان بقال‌باشی قرارداد می‌بستند و روابط تجاری برقرار می‌کردند. اما الان چه؟ وزارت نفت می‌رود و با یک شرکت به اسم«توتال» قرارداد می‌بندد که حتی تلفظ اسمش هم برای ما دشوار است. قبلاً با شرکت «برادران شینگ‌هوا بجز لیوبِی و شانگفِی» قرارداد می‌بستیم و حالش را می‌بریدم. متأسفانه تمام آن فرصت‌ها از دست رفت.
در عین حال واکنش ما به قرارداد بستن به این صورت است که باید پس از نوشتن نام«قرارداد»‌یک«ننگین» هم بنویسیم تا ببینیم بعد از آن چه پیش می‌آید و اصلاً قرارداد در چه مورد است. مسأله دیگر بحث خارجی‌هاست که چرا ما باید با آنها قرارداد امضا کنیم؟ با آن فیلم‌هایشان! حالا شما فرض کنید که ما رفته‌ایم با یک شرکت خارجی قرارداد همکاری بسته‌ایم و در کمال وقاحت این شرکت خارجی از ما سود هم می‌خواهد؟ پس حیا کجا رفته؟ شرم کجای داستان قرار دارد؟‌چه بلایی سر خجالت آمده؟ ما توقع داشتیم که مهندسان و مدیران توتال از فرانسه به اینجا بیایند و میدان گازی و نفتی ما را راه انداخته و نهایتاً با چهار فقره دیده‌بوسی و یک بسته گز و سوهان به کشورشان بازگردند.
متأسفانه ما در طرح‌های نفتی و گازی چیزی به اسم سهم «اجرا» و یک چیزی داریم به اسم سهم «درآمد» که خب این سوسول‌بازی‌ها در زمان این دولت به وجود آمده است. شوربختانه سهم توتال در اجرای این قرارداد 51 درصد و در کمال ناباوری 20 درصد در«درآمد» است، درحالیکه میدان نفتی مال ماست، حق ماست، سهم ماست، اصلاً توتال چرا باید 20 درصد از ما بگیرد؟ باور کنید اگر مدیریت دولت سابق بود یک«توتال پراید» می‌زدیم که شراکت که سهل است، توتال سالانه 20 درصد به ما پول بدهد تا اسمش را از روی طرح‌ها برداریم. آنوقت 100 درصد میدان نفتی که مال ما بود هیچ، 20 درصد هم سود می‌گرفتیم و با این سود، عروسک و لوازم آرایشی از چین(که یک کشور خارجی نیست!) ‌وارد می‌کردیم!"
بازدید از صفحه اول
sendارسال به دوستان
printنسخه چاپی
نظر شما:
نام:
ایمیل:
* نظر:
داغ ترین ها