به نظر میرسد اردوغان داود اوغلو را با دقت و براساس تصمیم قبلی خود برگزیده است. به گونه ای که وی هماهنگی میان ماموریت خود، وظایف نخست وزیر و رئیس جمهور را حفظ کند و علیه استادش اقدامی نکند.
تدبیر24: افشار سلیمانی - حزب حاکم ترکیه روز پنجشنبه 30 مرداد، احمد داوود اوغلو، وزیر خارجه این کشور را به عنوان نخست‌وزیر جدید انتخاب کرد. بر این اساس، واگذاری رهبری حزب حاکم و نخست‌وزیری به داوود اوغلو پس از آغاز رسمی دوره ریاست‌جمهوری اردوغان در 28 اوت انجام گرفت و داوود اوغلو رسماً در کنگره فوق‌العاده حزب عدالت و توسعه به عنوان رییس حزب انتخاب و یک روز بعد به دفتر نخست‌وزیری رفت.
این در حالیست که اردوغان پس از نشست با کمیته اجرایی حزب عدالت و توسعه ترکیه گفته بود: نامزد حزب برای رهبری آن در روز 27 اوت احمد داوود اوغلو خواهد بود.
احمد داوود اوغلو در شهر تاشکنت ترکیه به دنیا آمد و پس از تحصیلات اولیه وارد دپارتمان اقتصاد و علوم سیاسی دانشگاه بغازچی شد و پس از آن مدرک کارشناسی ارشد خود را در رشته مدیریت عمومی و مدرک دکتری خود را در رشته علوم سیاسی و روابط بین الملل از این دانشگاه دریافت کرد. داوود اوغلو در سال‌های 1993 تا 1999 در دانشگاه مرمره مشغول به کار بود و در سال 1999 در این دانشگاه به درجه استاد تمامی دست یافت.وی همچنین ریاست دپارتمان روابط بین الملل دانشگاه بیکنت استانبول را در پرونده خود دارد. داوود اوغلو دارای چهار فرزند(سه دختر ویک پسر) است، همسر وی پزشک است.
وی در سال 2003 و در دوران نخست‌وزیری عبدالله گل به عنوان سفیر انتخاب شد. وی در جریان مناقشه غزه و اسرائیل در سال 2008 یکی از اصلی‌ترین بازیگران سیاسی از سوی دولت ترکیه بود.وی در اول مه سال 2009 سکان‌دار وزارت امور خارجه ترکیه شد و کار خود را با این خواسته آغاز کرد که ترکیه باید به یک قدرت فرامنطقه‌ای تبدیل شود.
نشریه فارن پالسی در سال 2010 از داوود اوغلو به عنوان یکی از صد اندیشمند جهانی سال 2010 یاد کرد.داوود اوغلو علاوه بر فعالیت دیپلماتیک چندین کتاب نیز منتشر کرده است.
از این پس وی باید تحت هدایت در سایه اردوغان، حزب عدالت و توسعه را در انتخابات پارلمانی ژوین 2015 به گونه ای هدایت کند تا با کسب دو سوم کرسیهای مجلس ملی ترکیه بتواند آرزوی اردوغان را در اصلاح قانون اساسی با هدف تبدیل نظام پارلمانی به نظام ریاستی ازطریق افزایش اختیارات رئیس جمهور محقق سازد. بنابراین انتخاب داوداوغلو به رهبری حزب عدالت وتوسعه و سمت نخست وزیری ترکیه معانی زیاد ،مفاهیم مهم و پیام خاصی دارد وبیانگر ماهیت سیاست های داخلی ، منطقه ای و بین المللی در تشکیل دولت جدید این کشور است.
اعلام انتخاب احمد داود اوغلو به ریاست حزب حاکم و شصت و دومین نخست وزیر ترکیه ازسوی اردوغان در جمع هواداران خود و استقبال آنها از این تصمیم در واقع یک توافق ضمنی به عمل آمده در اتاق فکر حزب است که تحت تاثیر اردوغان صورت گرفت تا آینده ترکیه را در مسیر تعیین شده توسط استادش اردوغان که شعار ترکیه نوین را درانتخابات اخیر ریاست جمهوری سر داد، پیش ببرد.
به نظر میرسد اردوغان او را با دقت و بر اساس تصمیم قبلی خود برگزیده است. به گونه ای که داود اغلو هماهنگی میان ماموریت خود، وظایف نخست وزیر و رئیس جمهور را حفظ کند و علیه استادش اقدامی نکند.این دو نفر قصد دارند با همکاری یکدیگر، بیرق حزب را بر دوش نسل دوم حزب بگذارند. داوداوغلو دیدگاه های پیشین خود را به فراموشی می سپارد زیرا اردوغان راه دیگری را برای وی ترسیم کرده است که در مبارزه با مخالفانش ازقبیل گولنیستها به بهانه مقابله با نهادهای موازی و احزاب مخالف جمهوریخواه خلق و حرکت ملی درداخل و اجرای یک سیاست خارجی توسعه گرا متجلی شده است که مناقشات زیادی را در داخل و خارج برانگیخته است.
اکثر ناظران و تحلیلگران مخالف اردوغان درترکیه، انتخاب داوداغلو را ادامه حاکمیت اردوغان و تبدیل شدن او به سلطان ارزیابی میکنند و به تعبیری دیگر داود اوغلو را ذوب در اردوغان تلقی میکنند.
در همین حال بسیاری نیز سرنوشت عبد الله گل رییس جمهور پیشین و یار قدیمی اردوغان را که با کمک یکدیگر حزب عدالت و توسعه را بنیان نهادند، مبهم ارزیابی می کنند، زیرا نام وی در میان کادرهای حزبی که خود آن را تاسیس کرد، نیست و سمت دیگری هم ندارد. اینان این اقدام را نوعی به حاشیه راندن گل قلمداد میکنند. هرچند که ایفای احتمالی نقش سایه و داوری به منظور حل اختلافات درون حزبی باهدف عدم انفجار برونی آنها ازسوی گل نیز ازنظر دور نمی‌دارند. گروهی دیگر نیز معتقدند اگر عبدالله گل خود یکی از عوامل انفجار درون حزبی باشد چه باید کرد؟
با توجه به صحنه سیاسی ترکیه و نتیجه انتخابات ریاست جمهوری و ضریب آراء نامزد پیروز و نامزدهای مغلوب به نظرمیرسد که از یک سو فرایند انتقال برای داود اوغلو آسان نخواهد بود و از سوی دیگر کسب دو سوم کرسیهای مجلس ملی در انتخابات ژوین 2015 کاری سخت و پرهزینه خواهد بود و نمی‌توان بطور قاطع از هم اکنون نسبت به حصول نتیجه مورد نظر اردوغان، داوداوغلو و هم حزبی‌های آنها اطمینان حاصل کرد، هرچند که اگر در فرصت باقیمانده اگر داوداوغلو حزب و دولت را به گونه ای رهبری کند که مزید بر حفظ آراء فعلی، منجر به جذب بیشتر آراء طبقه متوسط و فرا دست جامعه و همینطور آراء کردها و علویهای ترکیه گردد، تحقق آرزوی کسب دو سوم کرسیهای مجلس دور از ذهن نباشد. بدیهی است علاوه بر عوامل داخلی، مولفه های خارجی نیز از قبیل بازگشت به تنش صفر با همسایگان در افزایش آراء حزب حاکم تاثیرگذار خواهد بود.
از جهات درون حزبی زمان نشان خواهد داد که آیا عملکرد داود اوغلو موجبات تحکیم وحدت را فراهم خواهد آورد یا سبب تشتت در حزب و بروز انشعاب و تشکیل حزبی دیگر برهبری احتمالی عبدالله گل خواهد شد؟
ارسال به دوستان 
نسخه چاپی 
