بخش خصوصی؛ پایه رشد اقتصادی خيرخواهان

بخش خصوصی؛ پایه رشد اقتصادی

اقتصاد ایران در حالی وارد سال پایانی سند چشم‌انداز ۲۰ ساله ۱۳۸۴ تا ۱۴۰۳ می‌شود که موفقیت کمی در جامه عمل پوشاندن به هدف رشد اقتصادی برای تبدیل ایران به اقتصاد اول منطقه مطابق با این سند داشته است. در واقع انتظار طبیعی این بود که دستیابی به رشد اقتصادی بالا و مداوم و به‌تبع آن ایجاد مشاغل جدید برای انبوه جوانان جویای کار، هر اولویت دیگر مدنظر حکومت را تحت‌الشعاع خود قرار دهد.
ایران قوی هاشمی‌طبا

ایران قوی

همچون سال‌های گذشته، در روز 22 بهمن مردم ایران در راهپیمایی سالروز پیروزی انقلاب اسلامی یعنی بیست‌و‌دوم بهمن حضور یافتند و خاطره پیروزی انقلاب و نیز شهدای انقلاب و دفاع مقدس را گرامی داشتند. انقلابی که با شعار استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی پیروز شد و مردم اعم از خواص یا عوام با برداشت خود -‌هر‌چند متفاوت- از آن استقبال کرده و بر آن پای فشردند
جمعه ۰۷ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 2024 April 26
کد خبر: ۴۵۶۲۸
تاریخ انتشار: ۳۰ دی ۱۳۹۳ - ۱۰:۲۹
خاطره خنک هوای پاک دیروز در خیالها می ماند اگر «حاشیه سازی»های یک «گزارش خبری - تحلیلی» آلودگی نمی آفرید. روزی که شهروندان و سیاستمداران قرار کرده بودند، خودرو شخصی را حبس کنند تا از عفونت هوا کم شود، روزنامه ای اسب آهنی اش را زین کرد تا بی صداقتی به زمین و هوا، هر دو، بپراکند.
تدبیر24:روحانی و کابینه اش زیر زمین، مسافر مترو بودند غافل از آنکه اسب آهنی، خیابان ها را می گشت و خیال می کرد آنچه نوشته، گزارشی خبری - تحلیلی از حاشیه سازیهای دولت با هدف فرار از وعده هاست. کسی مگر پیدا شود و سوار را پیاده کند و پای درس روزنامه نگاری بنشاند تا بفهمد «گزارش»، جای کین توزی نیست و ردیف تعابیر پرنیش و گزشی چون «ستاد عملیات روانی» و «طبل هیاهو و جنجال» با بیانیه سیاسی یا فضاسازی حزبی یا انتقامجویی جناحی شاید سازگار باشد اما با «گزارش خبری - تحلیلی» نه!! نویسنده، تعارف و تکلف را گذاشته بود و در شکاف دیوار و گفته بود: «بیش از یک سوم از عمر مفید دولت گذشته و انتظار برای عملیاتی شدن وعده های داده شده همچنان ذهن جامعه را به خود مشغول کرده و معلوم نیست برای اجرای آن چقدر دیگر باید صبر کرد؟» بعد هم در خیال خود، در یک طرف طرحی فراهم آورده از وعده ها و در طرف دیگر جدولی ساخته از اقدامات. تیر را از چله پرانده و وقتی به جایی از دیوار فرود آمده، دویده و دور تیر را دایره کشیده تا ادعا کند از کمان گزارش خبری - تحلیلی اش تیری کاری جسته و به قلب هدف نشسته است! نویسنده، بالی قرض کرده است و مثل شاعری سبکبال روی رؤیاهایش پرواز کرده و به این دیدگاه رسیده است که روحانی و تیمش در تحول معیشت مردم، ناتوان؛ در تأمین مسکن ارزان ناکامیاب؛ در افزایش حقوق کارگران بی توجه؛ در بهبود شرایط کسب و کار ناکارآمد؛ در کنترل نقدینگی عاجز و در یک کلام ساده و مختصر، اسیر حاشیه هاست. در داروخانه کیمیاگری که این نسخه را نوشته هیچ خبری از مهار موفق تورم، احیای دریاچه ارومیه، تحقق طرح تحول سلامت، ارمغان هوای سالم تر، ترک برداشتن دیوار تحریم، رضایتمندی و تبسم اهل فرهنگ، معرفی و حضور دیپلماسی موفق و منطقی، بازگشت امنیت و پویایی به دانشگاهها، آشتی اقتصاد و سیاست و جامعه با احساس سرخوشانه آرامش، نیست و این در حالی است که این حلقه سیاسی در دوره دولت های نهم و دهم حتی پس از 8 سال هم حاضر نشدند علیرغم همه آن ناکارآمدی ها مطلبی اینچنینی در باب تورم 45 درصدی، فساد مالی، مشکلات اقتصادی، بیکاری، فضای یأسآور سیاسی و... بنویسند. بگذریم از دورانی که لباس قداست بر تن دولتی دوختند که کارنامه اش جای بحث بسیار دارد. نویسنده خواسته در ذهن مخاطب این ساقه خشک را غرس کند که دولت روحانی دنبال حاشیه سازی است تا خود را از نگاه پرسشگر مردم که اهل مطالبه اند گم کند. اگر سیره و سنت دولت اعتدال، «فرار» بود چرا بر سر تعیین مدیر ارشد وزارت علوم تا آن اندازه پافشاری کرد؟ جز آنکه به اهل دانش وعده کرده بود که سایه سرد فضای امنیتی را از سر دانشگاه برخواهد چید؟ اگر روال و رویه کابینه، تجاهل و تغافل بود چرا در چکاچک مذاکرات نفسگیر هسته ای، 15 ماه است بی مهلت و مرخصی، شمشیر می زند تا چرخ معیشت مردم را همزمان با چرخیدن سانتریفیوژ بچرخاند؟ از این چراها به قاعده یکی دو دفتر می توان ردیف کرد تا اگر دلی صاف و چشمی پاک در گزارش نویسان است، نشانی باشد برای پرهیز از حاشیه سازیهای ادعایی. وانگهی، دولت اعتدال قرار است به کجا «فرار» کند؟! دولتی که از 15 ماه پیش، دستش را در دست مردم گذاشت و هر دو پا تیز کردند تا از افراط و تباهکاری ها به اقلیم اعتدال و امید فرار کنند، اکنون جز فرار دوباره به سوی مردم چه چاره دارد؟ فرار دوم دولت باز هم از دست اهل افراط است، همان که به گفته روحانی، از «اتاق های فکر» درآمده اند و اسب آهنی را در «اتاق های عملیات» زین کرده اند. امروز در دهان اسب آهنی، «گزارش» نشانده اند تا گلوله شود و اعتماد مردم را به دولت زخمی کند. باری، برنامه های سازمان افراط، برای مردم ما فاش است. افراط گرایان از آغاز دولت ها را هدف گرفته اند. بیانیه اقدام آنها از چشم انداختن دولت بوده است؛ مسیر اقدامشان خالی کردن دل مردم و مخدوش ساختن اعتماد عمومی است و راهبرد دوربرد خود را دور کردن جبهه اعتدال از پیروزی در انتخابات آینده مجلس تعیین کرده اند.

فرقی نمی کند این کار را «بحران سازی» بنامیم یا «حاشیه سازی». آنچه را دیروز آن روزنامه نوشت و بر سینه کابینه اعتدال، برچسب حاشیه سازی و فرار را نشاند، با تغییر برخی الفاظ، اتفاقاً می توان حرف دولت دانست! حاشیه سازی، بیش از آن که در تخصص دولت باشد، در تیول و تملک توطئه اندیشانی است که هنری غیر از زمین گیر کردن دولت تحول خواه ندارند.

در این میانه، یک دولت مانده است که هدفش پاگیر کردن گفتار اعتدالی در جامعه ای است که سال هاست اهل افراط بر گلوگاه های فرهنگ و سیاست و اقتصادش چنگ انداخته و از انقلاب و ارزش ها جان پناه ساخته اند. دیروز هوا خوب بود. می شد روزی خاطره انگیز برای دولت و ملت باشد؛ روزی که خنده و تبسم، میهمان همه لب هاست. اما وارونه سازی ها ریزگردهای سیاست را به ریه فردای ایران فرستاد. خاستگاه و نشانی طوفان، اما برای همه هویداست.

منبع:روزنامه ایران
بازدید از صفحه اول
sendارسال به دوستان
printنسخه چاپی
نظر شما:
نام:
ایمیل:
* نظر:
داغ ترین ها