دبیر24: ویدا عابدی-می دانستند نفت حکم خون را در شریان اقتصادی ما دارد، از وابستگی مان به دلارهای نفتی به خوبی با خبر بودند، زمانی که دیدند تَن به خواسته هایشان نمیدهیم از نقطه ضعف مان استفاده و جلوی فروش نفت را گرفتند ، کشورها را نقره داغ کردند و گفتند حق همکاری با ایران را ندارید،نقره داغی شان به قدری بود که تنها "چین " شد رفیق راهبردی مان در دوران تحریم ها !
به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی " نفت ما " ،دولت یازدهم که بر سر راه آمد تمام هم و غَم خود را برای بازسازی رابطه ها گذاشت،مذاکرات، دیدار ها،رایزنی ها پشت سر هم در برنامه دستگاه دیپلماسی کشور قرار گرفت.
از آن طرف هم وزارت نفت بیکار ننشست و تیمی تشکیل داد تا بلافاصله بعد از به نتیجه رسیدن مذاکرات فرش قرمز را برای شرکت های خارجی پهن نماید .
دید و بازدید ها بالاخره جواب داد و برجام امضا شد، جشن گرفتند و بساط میزبانی از کشورها را به پا کردند و گفتند سرمان شلوغ شده و کشورها برای ورود به ایران سبدهایشان را در صف گذاشته اند .
وزارت نفت هم خود را با مدل جدید قراردادهای نفتی محیا کرده بود ،قراردادهایی که گفته می شود توسط تیم حقوقی لندن نشین و باب میل آن ها به نگارش در آمده است، قراردادی که حتی جنوبی ها هم به آن اعتقادی ندارند و ساز جدایی کوک کرده و برای خود قرارداد جدا در نظر گرفته اند .
قبح زدایی از قراردادها که اینک به IPC بیشتر معروف است را ابتدا با یک شرکت ایرانی استارت زدند تا بتوانند مجوز امضا مدل جدید قراردادهای نفتی با شرکت های خارجی را راحت به دست آورند .
موفق هم شدند و بعد از آن توتال را پای میز مذاکرات آوردند، شرکتی که سال های گذشته نشان داد نمی توان بر سر قول و قرارهایش حساب باز کرد ،شرکتی بد عهد که حالا یکی از استراتژیک ترین فازهای پارس جنوبی به آن سپرده شده در سمت دیگر و برای قطری ها سنگ تمام گذاشته است .
همه انتظار داشتند در مراسمی که مانور فراوانی بر روی جمله "اولین قرارداد گازی۶میلیارد دلاری با توتال در دوران پساتحریم به امضا می رسد" داده میشد ریس این شرکت نیز حضور یابد .
وزیر نفت و مدیران او چشم ها را به در دوختند تا میزبان" پاتریک پویان " باشند اما او نیامد و مدیر خاورمیانه را به جلسه فرستاد و خودش ترجیح داد در نقطه ای دیگر و صد البته پر سودتر حضور یابد تا بتواند فرصت های جدید را تصاحب کند.
در حالی که مدیران نفتی ما سر خوش از امضای این قرارداد بودند در جایی دیگر نمایشگاهی برپا بود که مدیرعامل توتال شرکت در آن را بیشتر به صلاح میدید چرا که خاطرش جمع بود که ایرانی ها به هیچ وجه دست رد ولو با سابقه بدشان بر سینه شان نمی زنند .
نمایشگاه نفت ابوظبی که محل طلاقی بزرگترین شرکت های نفتی دنیا و بهترین فرصت برای جذب سرمایه گذاران به حساب می آمد در سایه ذوق مقامات نفتی کشور در امضای قرارداد با فرانسوی ها به حاشیه کشیده شد چرا که حتی یه مقام ایرانی نیز در این نمایشگاه حضور نداشت، البته پاویون ایران هم بدون متولی خاصی با۴ شرکتی که تاکنون هیچ اسمی از آن ها در صنعت نفت شنیده نشده در نامناسب ترین قسمت نمایشگاه قرار داشت .
این در حالی است که هفته گذشته به موازات نمایشگاه نفت ابوظبی در خوزستان نیز نمایشگاهی برگزار شد که در آن هم اختلاف بین دو شرکت ملی حفاری و شرکت نفتخیز جنوب باعث شد شرکت ها دچار سردرگمی شوند و در نهایت خروجی خاصی از این نمایشگاه بیرون نیاید .
به نظر میرسد مسئولین نفتی کشور که همواره ادعای دیپلماسی قوی انرژی را دارند ، اعتقادی به نقش بسزای نمایشگاه های خارجی نداشته و به قدری از خود مطمئن هستند که تنها حضور در نمایشگاه های داخلی را برای جذب سرمایه گذار کافی می دانند و این تفکر تاکنون عایدی خاصی جز فرصت سوزی های مکرر نصیب کشورمان نکرده است.
ارسال به دوستان 
نسخه چاپی 
