تصاویری عجیب از زندگی قبیله ای آفریقا در قرن ۲۱

تدبیر24» امروز از میان تمامی زیبایی های این قاره، عکس هایی بسیار جذاب از بین لحظات ناب و دیدنی زندگی روزمره قبیله عفار (afar) برایتان تهیه نموده ایم. قبیله ای که از سالیان دراز در این دیار زندگی می کردند و با نام داناکیل مشهورند. می خواهیم چند لحظه ای را به جستجو در زندگی متفاوت آن ها بپردازیم؛ متفاوت از آن جهت که شرایط زندگیشان با ما یکسان نیست و امروز این فرصت محیا شده تا برخی از این تفاوت ها را در قالب تصاویری جذاب برایتان نمایان کنیم.

در شمال شرقی آفریقا، پهنه ای که به نام شاخ آفریقا مشهور است مردمانی از قوم عفار زندگی می کنند. جمعت آن ها ۳ میلیون نفر است که در سه کشور جدا از هم پراکنده اند: اتیوپی (Ethiopia)، اریتره (Eritrea) و جیبوتی (Djibouti). عکاس امروزمان برای شکار صحنه هایی تکان دهنده به این مناطق سفر کرده تا تصاویری زیبا از زندگی این مردمان را به ثبت برساند. او می گوید: در شمال شرقی اتیوپی و در منطقه ی سمرا (Semera) کودکانی را ملاقات کردم که از مدرسه رفتن شادمان بودند اما هیچ وقت مطمئن نیستند که آیا می توانند برای همیشه در کلاس شرکت کنند یا خیر! زیرا کار مهمتر و حیاتی تری دارند که همیشه باید انجام بدهند و آن جستجو برای آب است، هم برای خودشان و هم برای خانواده هایشان. این مردم در ۵۰ سال اخیر به علت قرار گرفتن در ناحیه ای خشک و بی آب بسیار رنج بردند و با مشکلات متعددی از جمله بی آبی و کمبود غذای مناسب مواجه شدند. امروز با یکدیگر همراه می شویم تا تصاویری از زندگی با مشقت قبیله ای با اصالت را نظاره گر شویم. تصاویری که ما را به فکر فرو می برد و تاثیر بسیاری رویمان خواهد گذاشت.

با کارناوال همراه باشید.

۱- نگاهی ماندگار

۲- یک روز به ظاهرعالی در زمین های کشاورزی

شاید در نگاه اول، تصویر گویای قدم زدن در میان مزرعه ای سبز باشد اما این واقعیت ندارد. شما با پدیده ای با نام خشکسالی سبز مواجه هستید؛ پدیده ای که در آن بارش های محدود سبب رشد این گیاهان کوچک می شود

۳- کودکان را به مدرسه بردن تقریبا سنت جدیدی است که در فرهنگ اقوام عفار ایجاد شده

مردمان عفار همیشه زندگی عشایری دارند و برای جنگ های قبیله ای با همسایگانشان بسیار مشهورند. آن ها برای پیدا کردن مکان مناسب برای چرای شترها و گاو هایشان باید از مکانی به مکان دیگر بروند و مدام تغییر مکان دهند. اما اخیرا متوجه شدند که این گونه زندگی کردن باید پایان یابد و تا ده سال آینده تعداد خانواده هایی که سعی می کنند نحوه ی زندگی عشایری را تغییر دهند تا کودکان را به مدرسه بفرستند، افزایش می یابد.

۴- این منطقه بسیار بادخیز است، گرد و غبار همه جا را فرا می گیرد و کودکان بسیار احساس تشنگی می کنند

بدون محافظت از گرما و وزش باد، پرورش دادن گیاهان غیر ممکن است برای همین مردم در کلبه هایی سنتی با نام باررا (Barra) زندگی می کنند که ورودی و  پنجره های کوچکی دارد.

۵- کودکی که صبح خیلی زود، راهی مدرسه می شود…

۶- یک ساعت پیاده روی برای رسیدن به اولین پمپ آب که ۱ کیلومتر با مدرسه فاصله دارد

اگر خوش شانس باشند آب را در ایستگاه اول پیدا می کنند و اگر نه باید ۵ کیلومتر دیگر و حدود ۲ ساعت پیاده روی کنند تا به پمپ آب دوم برسند. سپس اگر پمب آب خشک نشده یا نشکسته باشد با ظرف آب های پر و زرد رنگشان راهی مدرسه می شوند.

۷- تحصیل در میان گرد و خاک

در مدرسه گرد و خاک همه جا و حتی صورت کودکان را فرا می گیرد و از آبی که جمع آوری کرده اند، برای تمیز کردن استفاده می کنند. این آب برای نوشیدن و هم در سرویس بهداشتی مورد استفاده قرار می گیرد. در هر صورت بچه ها باید آب را ذخیره کنند برای همین زمانی که دمای هوا تا ۴۰ درجه می رسد، کودکان بعد از غروب آفتاب به خانه باز می گردند.

۸- مدرسه ای تازه تاسیس

مدرسه ای در سمرا در سال ۲۰۱۲ ساخته شده و شامل کلاس های ابتدایی و متوسطه برای ۲۳۰ دانش آموز با ۱۳ معلم می باشد.

۹- مشکلات مدرسه، آب برای تحصیل…

مدیر مدرسه می گوید: قبل از خشک سالی مشکلات دریافت کتاب های آموزشی، خودکار و یا گچ بوده اما در حال حاضر مشکل اصلی مدرسه پیدا کردن آب است.

۱۰- شرایطی نامناسب برای یادگیری کودکان

بعد از جستجویی طولانی برای آب، بچه ها خسته و دیر به کلاس می رسند. همه برای پیدا کردن آب باید مسافت را پیاده روی کنند زیرا اتومبیل یا هیچ وسیله ی نقلیه دیگری وجود ندارد و نمی تواند در بیابان شنی دوام بیاورد.

۱۱- بسیاری از کودکانی هم که آب پیدا کردند، اجازه ندارند تا به مدرسه بروند

در این منطقه ی بسیار گرم پیدا کردن آب برای ادامه ی زندگی موضوعی حیاتی است، این کودکان کوله پشتی خود را در عوض گرفتن این ظرف های آب زرد رنگ داده اند.

۱۱- تلاش هایی برای انتقال آب رودخانه

۱۲- یک کارخانه بزرگ نیشکر مقدار زیادی آب از رودخانه می کشد

آن ها بهترین زمین ها را از مردم افار گرفتند و از آن جایی که مقدار زیادی آفت کش برای کشاورزی استفاده می کنند این مردم می ترسند که  آب موجود برای خودشان و دام هایشان نامناسب شود.

۱۳- قبایل باید در منطقه ای که دولت به آن ها اختصاص داده، بمانند

اگر این قانون را زیر پا بگذارند، کودکانشان اجازه ی رفتن به مدرسه نخواهند داشت و کمک های غذایی هم دریافت نمی کنند. خودشان می گویند: به دام افتاده اند و راهی دیگر برای زنده ماندن ندارند.

۱۴- تنها چیزی که همانند اجدادشان می توانند به آن تکیه کنند، شترها و گاوهایشان است

آن ها می توانند خانه ها، مواد غذایی و آب مورد نیازشان را توسط حیواناتشان حمل کنند و به جای آب از شیر حیوانات برای رفع عطش و از گوشتشان برای غذا، تغذیه کنند اما حیوانات هم برای زنده ماندن نیاز به آب دارند.

۱۵- خاطره لحظه پایانی

عکاس می گوید: زمانی که می خواستم منطقه را ترک کنم، با دوربین پولاروید یک عکس فوری گرفتم و به یک کودک دادم. اما به سرعت زنی پیر و عصبانی نزدیک شد و فریاد زد: ما در این جا یکسال خشک سالی داشتیم و عکس های خود را نیاز نداریم…