درخواست برای مذاکره با بغداد

وی تاکید کرد: کردها و اعراب عراق را نمی‌توان براساس بافت اجتماعی قومی یا طایفه‌ای به جنگ کشاند.

صالح در عین حال هشدار داد، مرزهایی که با خون ترسیم شده با خون هم از بین می‌روند. توازن قوا قبلا واقعیت داشت اما توازن قوای امروز واقعیتی جدید ترسیم کرده تا توازن‌های میدانی فردا تغییر کنند. سیاست واقعیتی را پیش‌ آورد که فایده‌ای ندارد بلکه حسن اداره در این مناطق مبارزه با فساد، احیای اقتصاد تنها راه حل دائمی براساس توافق گسترده با استناد به قانون اساسی است.

صالح که قبلا عضو اتحادیه میهنی کردستان عراق به ریاست جلال طالبانی رئیس‌جمهوری فقید عراق بود، برای پنج سال نخست وزیری اقلیم کردستان را در دست داشت. سه سال از آن در سلیمانیه استان تحت کنترل اتحادیه میهنی بود و پس از آن در دولت متحد در اربیل به سر برد. او پست معاون نوری مالکی، نخست‌وزیر سابق عراق را هم برعهده داشت و اخیرا "ائتلاف برای دموکراسی و عدالت در عراق" را پایه‌گذاری کرده است.  

 وی درباره اینکه چه کسی در بحران کنونی مقصر است و آیا همه‌پرسی اشتباه بود، گفت: رهبران سیاسی به تصمیم همه‌پرسی توجه داشتند و صراحتا باید بگویم آنها مسؤول هستند. تصمیم برگزاری همه‌پرسی در فضایی از مخالفت جهانی و منطقه‌ای برگزار شد در حالی توافقات داخلی کردها هم وجود نداشت حتی توافقات با بغداد هم مطلوب نبود. مسؤولیت به عهده احزاب و گروه‌های سیاسی است که همه‌پرسی را تایید و بر آن اصرار کردند. روشن است همه‌پرسی قبل از برقراری موسسات قوی تصمیم‌گیری و تاسیس دولت عادلانه که مورد اعتماد شهروندان باشد، شکست خورد. فساد و انحصار قدرت از دلایل اصلی تشویش کنونی است.

وی افزود: به تصور من وضعیت کنونی مستلزم سطوح مختلفی از راه حل است اولا باید راه حلی در داخل کردها پیدا شده و وحدت کردها تضمین شود. نباید اشتباهات ناشی از تصمیمات اخیر به فاجعه‌ای جنگ داخلی بین کردهای مسلح منجر شود، دوما باید کردها وارد مذاکره علنی با بغداد شوند. هر راه حلی مبتنی بر اختلاف و جدایی کردها منجر به نگرانی می‌شود و بی‌فایده است. وحدت داخلی کردها مبتنی بر بررسی روند تصمیم‌گیری و دوری از فساد و انحصار قدرت و احیای اعتماد شهروندان به دولت اقلیم است که اولین راه ورودی به حل مشکلات است و این تشکیل دولت نجات  ملی را می‌طلبد که قادر به مذاکره و عبور از مشکلات باشد. از این رو گروه‌های اصلی باید از حساسیت‌های حزبی خود بکاهند و به منافع ملی بیندیشند.

وی درباره ادعاهایی مبنی بر اینکه ایران به دنبال گذرگاهی از کردستان عراق به سوریه است، گفت:‌ تحلیل‌گران می‌نشینند و طرح و نقشه‌های مطرح شده را درباره استراتژی‌ها و آینده آنها بررسی می‌کنند اما اکثرا درک‌شان ناقص است. استراتژی را منافع ملی کشورها ترسیم‌ می‌کند. حقیقت غیرقابل تغییر این است که ایران همسایه ماست و ما روابط فرهنگی و اقتصادی عمیقی با هم داریم که منافع عراق و ایران را درهم تنیده است. براین اساس امکان درک موفقیت یا شکست هیچ استراتژی بدون در نظر گرفتن این مسائل ممکن نیست. عراق منافعی واقعی در تاسیس سامانه‌های همکاری مشترکی منطقه‌ای دارد که براساس طایفه‌ای، نژادی یا سیاسی نیست بلکه براساس منافع مشترک سیاس و اقتصادی و تکامل بازار منطقه است. کشورهای خاورمیانه به هم نیاز دارند و این نیاز در آینده بیشتر خواهد شد. باید راه تکامل اقتصادی از بین آن عبور کند.